Son zamanlar da yazılarıma tarih atmaya karar verdim. Benim gibi onlar da büyüyor, gelişiyor, değişiyor. Onlara bunu vermemek bencillikten farksız. Bazı şeyler için "seni kendimden bile sakınıyorum" derdim eskiden, üzgünüm bunu hiç bir zaman yapmadım. Kimseyi hiçbir şeyi yazılarımdan kıskanmadım. Onları, onlara olan şeyleri yazdım. Ve bundan hiç çekinmedim. Oysaki sakınsaydım yazmazdım, çünkü yazmak artık benim bir parçadan çok ötesiydi... İşte bu yüzden yazılarıma tarih atmadım. Hislerimin her zaman benimle kalacağını sandığım için. Ama hayır. Onlar o ana aitler ve hayatımda kendimden sakındığı tek şey ise yine yazılarımdı. Onları her zaman kalacak bir esinti gibi hayal ettim ama onlar sadece o zamanlar yaşayan "ben" den başka bir şey değildi. Eriyip gidecek, büyüyecek ve değişecek kar taneleri gibi...
top of page
Ara
Son Yazılar
Hepsini Görİnsan yarası olan yerden anlar insanı… Tanıdık hislerdir yakınlaştırdığı kadar yabancılaştıran… Asla tanıyamaz istediği kadar asla anlaşılamaz bildiği kadar… Derin uçurumlardan ay’a uzanır hayalleri f
30
Ay'ın geceyi fısıldadığı bir akşam kavuşalım. Yılların kumaşını pabuçlarımızla eskitelim. Bir nefise bin esip, özlemin içinden bir mısra aşk yazalım. Sen yıllardır sahip olduğun gözlere bakarken ben
190
Zihnimin ıssız sokaklarının karanlık sırları kuyrukları birbirine değmeden geziniyorlar. Dürüstçe itiraf etsem de bilinemeyecek düşünceler beynimden geçerken zihnimin katlanılabilir taraflarını par
150
Yazı: Blog2 Post
bottom of page