Son zamanlar da yazılarıma tarih atmaya karar verdim. Benim gibi onlar da büyüyor, gelişiyor, değişiyor. Onlara bunu vermemek bencillikten farksız. Bazı şeyler için "seni kendimden bile sakınıyorum" derdim eskiden, üzgünüm bunu hiç bir zaman yapmadım. Kimseyi hiçbir şeyi yazılarımdan kıskanmadım. Onları, onlara olan şeyleri yazdım. Ve bundan hiç çekinmedim. Oysaki sakınsaydım yazmazdım, çünkü yazmak artık benim bir parçadan çok ötesiydi... İşte bu yüzden yazılarıma tarih atmadım. Hislerimin her zaman benimle kalacağını sandığım için. Ama hayır. Onlar o ana aitler ve hayatımda kendimden sakındığı tek şey ise yine yazılarımdı. Onları her zaman kalacak bir esinti gibi hayal ettim ama onlar sadece o zamanlar yaşayan "ben" den başka bir şey değildi. Eriyip gidecek, büyüyecek ve değişecek kar taneleri gibi...
top of page
Ara
Son Yazılar
Hepsini GörHayatımı çalan piyanonun tuşlarının avuçlarıma yıkılması gibiydi herşey hızlı ve sesli... Sessizliğinde kayboldum, sesten kaçarken......
90
Binbir ışık arasında saklanıyorlar,adımlarını duyuyorum, kim olduklarını biliyorum. Karanlığımı arıyorum, saatler geçtikçe geceye...
110
İnsan yarası olan yerden anlar insanı… Tanıdık hislerdir yakınlaştırdığı kadar yabancılaştıran… Asla tanıyamaz istediği kadar asla...
130
2 Comments
Yazı: Blog2 Post
bottom of page
Yine çok güzel yazmışsın ellerine sağlık kar tanem 💜