Karanfilden bir kalp...

Bu aralıkta yalnızım eğer beni sorarsan sokakların en ıssızıyım, nefes aldığım her dünyada bir parça yalnızım...  Karanfiller kadar farklı ve sadığım her açtığımda seni anlatacağım... Dağılmış bir zihne sahibim, her parçası sen tek kusuru ben olan. Ve sözlerinde saklı kalbine varan  derin yollara sahibim , üzerine kapılar diktiğin kapattığım yollar...  Şayet zihnin, güvenin başka nefeslere karıştığında  yollara kapıları yapmış kapatmamı bekliyordun artık biz değildik, olamazdık , artık sadece sen... Ve sadece bendik... Sen gittikçe başka nefeslere, hayatlara karıştın... Ben içimdeki boşluğu doldurmak için bir dünya attım içime fakat yetmedi, dolduramadım... Ne anlaşılıyorduk ne de yaşıyorduk şimdi sadece nefes alıyorduk, başka nefeslerin arasında gezinip başka bedenlere gülüyorduk, yok oluyorduk ve bunu biliyorduk... Bir saatin tik tağında, bir dakikanın mutluluğunda saklandık yıllarca sonra tozlu bir rafta fotoğrafına rastladım, başka bir insanda bir anıma rastladın. Başa döndük, başa sardık adına binlerce şey denilebilecekken sustuk ve öylece kaldık... Şimdi aklıma takılmış binlerce soru ve sen varsın. Geçmiş dediğin nedir ki? Bir parça tozlu anı bir parça kendin. Sen dediğin nedir ki? Bir hayat bir yaşam bir anı... Bir Aşk? Kalbinde saklı bir geçmiş mi olmalıyım sen mi? Şimdi yeniden biz miydik yoksa sadece bir özlem mi? Ey gözlerinden aşk, gülüşlerinden neşe dökülen sevgili... Özlem yakar mı kalbini benim ki gibi, aşkın satırları yine anlatır mı "bizi"?..Bastığım her adımı bilen, hisseden sen artık yoksun yanımda nefesim kesilse hissetmez ruhun... Ruhum yaralansa sarmaz ellerin... İçimde ki bu derin sancı yokluğunun anısıdır yakar benliğimi... İnsanlar delirdiğimi sanar seni anlatmaya başladığımda, sessizliğe bürünmüş dilim açılır hakkında destanlar yazar, şarkılar söyler...Söylesene sevgili? Öldük mü? Kavuşur mu ruhlarımız yukarıda? İçimde saklı acı geceye karıştığında bilirim görürsün ay'da, aşıkların karanlığında saklıdır gece ve ben hala derinlerimde yaşatırım aşkın polenlerini... Evrenlerin inandığı aşk senin bir parçan sevgili, ışığının içinde bir parıltı  her gündüz diz çöker  önünde... Bedenimde saklı karanlık saçlarımda saklı geceler gözlerimde binlerce yıldız aşıktır bedeninde saklı güneşime... İmkansız ve tükenmez bir aşktır yüreğimizi yakan, iki kalptir bir aşk ateş ve su... Duman olur varlığında bedenim, dünya ve yaşam ait olduğum geceme karışır rüzgarlarım, saçlarını okşar kalbim, dalgalarına sahip çıkar gecem... Ayrılık vurduğunda kıyılara kederle kaplanır ay'ın derin yüzü, yağmurlarını akıttır şehrin aşıklarına... Bir gün olurda özlersen, bilirsin nerede olduğumu geceme karış ve hatırla sevgili, sen gündüzsen ben geceyim, sen su isen ben ateşim, sen denizsen ben gökyüzüyüm kalbinde, yanında ve en uzağındayım... Bir şiirin mısrasında kalbinin sızısındayım...