Toparlanmam gerektiğini biliyorum ama bunu yapamayacak kadar güçsüz hissediyorum son günlerde... Bir şeylere çabalasam da bir sonucu olmaması, istediğim gibi olmaması her defasında beni yıkıma sürüklüyor. Günden güne yoruluyorum. Kendimi tekrar o sekizinci sınıfta hayatını, kendini kaybetmiş kız gibi hissediyorum. İşe yaramaz hissetmenin ne demek olduğunu hatırlıyorum son günler de. Kimseye, hiçbir şeye hatta kendime bile faydam yok. Bütün gün yorganımın altında kalmayı isteyerek ve bunu bile yapamayarak gözlerimi açıyorum güne... Kendimi aciz, üzgün hissetmeme sebep olacak ne varsa ben direnmedikçe büyüyor günden güne... "İçimdeki canavar" diyorum o derinden gelen sese ve kimse onu susturamıyor onu... Ya da bunun için çabalamıyor...
top of page
Ara
Son Yazılar
Hepsini Görİnsan yarası olan yerden anlar insanı… Tanıdık hislerdir yakınlaştırdığı kadar yabancılaştıran… Asla tanıyamaz istediği kadar asla anlaşılamaz bildiği kadar… Derin uçurumlardan ay’a uzanır hayalleri f
30
Ay'ın geceyi fısıldadığı bir akşam kavuşalım. Yılların kumaşını pabuçlarımızla eskitelim. Bir nefise bin esip, özlemin içinden bir mısra aşk yazalım. Sen yıllardır sahip olduğun gözlere bakarken ben
190
Zihnimin ıssız sokaklarının karanlık sırları kuyrukları birbirine değmeden geziniyorlar. Dürüstçe itiraf etsem de bilinemeyecek düşünceler beynimden geçerken zihnimin katlanılabilir taraflarını par
150
Yazı: Blog2 Post
bottom of page