Son zamanlarda sana biraz kızıyorum galiba… Beni bu çöplükte bırakıp gittiğin için… Biliyorum doğru sen değildin, hiçbir zaman olmadın, yine de bir yanım bunu istemekten asla vazgeçmiyor. Yalnız hissediyorum galiba. Sanırım dinlenecek bir omuz bulamadıkça seni özlüyorum… Ne kadar komik değil mi? Bazen bu gürültüde, karmaşada yazamadığımı hissediyorum. Kimse ellerimden tutmak için uzanmıyor, tıpkı senin gibi… Bazen bırakıldığım çöplükte ölmeyi diliyorum. Radyoda hafif bir müzik açıyorum. Genellikle yabancı beni bilirsin mesafelere rağmen aynı şeyleri hissetmeyi severim. Milyonlarca insanla aynı şarkıyı dinleyerek yazıyorum. Kim bilir belki uzaklarda biri daha aynı müziği dinleyerek yazıyordur? Çoğu zaman bu şekilde dışarıda ki gürültüye kulaklarımı tıkıyorum. Yine de rahat bırakmıyorlar beynimi… Açıkçası bundan nasıl kaçacağımı bilmiyorum… Bu hale geleceğimi hiç düşünmemiştim. İçimdeki küçük kızın uykuya daldığını hissetmekten kendimi alı koyamıyorum…
top of page
Ara
Son Yazılar
Hepsini Görİnsan yarası olan yerden anlar insanı… Tanıdık hislerdir yakınlaştırdığı kadar yabancılaştıran… Asla tanıyamaz istediği kadar asla anlaşılamaz bildiği kadar… Derin uçurumlardan ay’a uzanır hayalleri f
30
Ay'ın geceyi fısıldadığı bir akşam kavuşalım. Yılların kumaşını pabuçlarımızla eskitelim. Bir nefise bin esip, özlemin içinden bir mısra aşk yazalım. Sen yıllardır sahip olduğun gözlere bakarken ben
190
Zihnimin ıssız sokaklarının karanlık sırları kuyrukları birbirine değmeden geziniyorlar. Dürüstçe itiraf etsem de bilinemeyecek düşünceler beynimden geçerken zihnimin katlanılabilir taraflarını par
150
Yazı: Blog2 Post
bottom of page