Yalnızlığımın kuytularında boğuluyorum yine... İçimdeki acıyı ne gökyüzü ne deniz dindirebiliyor, çevremdeki sesi söndürmeye de benim sesim... Soğuk bir zemine yıkılıp kaldığımı hissediyorum her seferinde... Sanırım biraz biraz terk ediyorum kendimi, seni, dünyayı... Dileklerimin bir manası var derdim ya hep, kaybettiler anlamlarını... İçlerinde saklı yeni bir dünya yok artık hatta içine dünya saklayacağım umut dolu dilekler de yok... İnsan ne kadar "hayır" dese de "evet" oluyor bazen zaman geçtikçe öğrendim. Umutlarımda orada tükendi işte, ben ne kadar "hayır" desemde dünyanın aynı olduğunu öğrendiğim yerde...
top of page
Ara
Son Yazılar
Hepsini Görİnsan yarası olan yerden anlar insanı… Tanıdık hislerdir yakınlaştırdığı kadar yabancılaştıran… Asla tanıyamaz istediği kadar asla anlaşılamaz bildiği kadar… Derin uçurumlardan ay’a uzanır hayalleri f
30
Ay'ın geceyi fısıldadığı bir akşam kavuşalım. Yılların kumaşını pabuçlarımızla eskitelim. Bir nefise bin esip, özlemin içinden bir mısra aşk yazalım. Sen yıllardır sahip olduğun gözlere bakarken ben
190
Zihnimin ıssız sokaklarının karanlık sırları kuyrukları birbirine değmeden geziniyorlar. Dürüstçe itiraf etsem de bilinemeyecek düşünceler beynimden geçerken zihnimin katlanılabilir taraflarını par
150
Yazı: Blog2 Post
bottom of page