Dileklerimi yok ettim...
Yalnızlığımın kuytularında boğuluyorum yine... İçimdeki acıyı ne gökyüzü ne deniz dindirebiliyor, çevremdeki sesi söndürmeye de benim sesim... Soğuk bir zemine yıkılıp kaldığımı hissediyorum her seferinde... Sanırım biraz biraz terk ediyorum kendimi, seni, dünyayı... Dileklerimin bir manası var derdim ya hep, kaybettiler anlamlarını... İçlerinde saklı yeni bir dünya yok artık hatta içine dünya saklayacağım umut dolu dilekler de yok... İnsan ne kadar "hayır" dese de "evet" oluyor bazen zaman geçtikçe öğrendim. Umutlarımda orada tükendi işte, ben ne kadar "hayır" desemde dünyanın aynı olduğunu öğrendiğim yerde...