.

Koca bir mezarlık oldu ülke kimisi baskıdan canına kıydı,kimisi bir başkası sayesinde canından oldu...

Ne olursa olsun hepsinin sesini olan olduktan sonra duyduk o kadar acı ki her gün biri melek oluyor.Kimisi sesini duyuramıyor,kimisi susmak zorunda kalıyor ama sonuç hep aynı hepsinin sesini olan olduktan sonra duyuyoruz. Bunları yapanların hiç mi kalbi acımıyor? Anlamıyorum ne zamandan beri bu kadar insanlıktan,vicdandan uzağız?Ne zamandan beri ölen birinin arkasından "iyi olmuş" diyen varlıklar var? Ne zamandan beri cinayet,intihar,tecavüz duymaya bu kadar alışkın olduk?Hiç mi kalbi sızlamıyor bunları yapanların?Fark ettiyseniz bunları yapanlar diyorum ne insan ne de hayvan diyorum.İnsana ve hayvana olan saygımdan çünkü insanın da hayvanında bir kalbi,vicdanı vardır ama bunları yapanlar ikisine de sahip değil.İçim acıyor bugün sadece bugün değil her gün bir insanın melek olduğu her gün içim acıyor. Ve bütün bu olanlara karşın bir de bunu yapanlara destek çıkanlar var ne farkı var onların yapanlardan? Gerçekten bir insanın yaşam tarzı bu kadar mı ilgilendiriyor sizi? Sözde hepimiz insanız,saygılıyız bu mu saygı? Kendinize gelin kimse dinlediği müzik yüzünden,giyiminden ya da saat kaçta nerede olduğundan dolayı ölmeyi hak etmiyor. Ve bunların hiçbiri kimseye onlara zarar verme hakkı vermiyor. Yaşam hakları,hayalleri,umutları,hayatları,anıları,geçmişi,geleceği elinden alınıyor o meleklerin kimsenin kalbi acımıyor mu gerçekten? O kadar üzülüyorum ki seslerini vaktinde duyup yardım edemediğimize o kadar sinirliyim ki bunları onlara yaşatanlara anlatamıyorum bile nasıl kalbiniz sızlamıyor.Oysa ki tek istedikleri mutlu bir şekilde yaşamaktı...