Binbir tarafını saran aydınlık nefes verir karanlığımın derininde ki denizlere... Hayat benden aldığı parçaları eskitirken senin bakışlarında yaşam bulur damarlarımda saklı çiçekler...
Yabancı kalmış renksizliğe bu siyah. İçimdeki tüm renkler etrafımı, etrafını sarmalarken nasıl bakabilir ki gözlerim gökkuşaklarının içinden başka yerlere? Dillerinden dökülmesini beklediğim sözler, aklıma geldikçe nefesimi alan kelimeler, asla gerçekten bilemeyeceğim hisler ıssız bir sızı bırakır kalbimin eksiklerinde... Eksik yanım mı? Aşk mı? Gözlerinde gördüğüm yıldızlar ne verirler içimde sevincinle dolanan ruhuma? Sevgili, yeniden ay ışığı ruhumuza yansıdığında gel. Çünkü biliyorum orda olacağım. Güneş karardığında ve aydınlandığında aklımda olacaksın…
Aşk unutulmaz,eksilmez ve eskimez ne yaparsan yap ne yaparsam yapayım anılar aynı yerde kalacaklar. Her rüzgar saçlarında dolaştığında akıllarımızda gezeceğiz. Her gece saçlarıma karıştığında bileceğiz…
Çok eskiden tanıştık ,yeniden karşılaştık ve ayrıldık bu kesin bir ayrılık mı? Yoksa yeniden bakışır mı gözlerimiz, ruhlarımız yeniden bulur mu eşini? Denizler kavuşur mu gökyüzüne?
Yağmurlar yağdığında bir tek toprak mı kavuşur sevdiğine? Sokaklar hep yas mı tutar? İçimde saklı bu düşünceler yasak mıdır terk edilmiş bir zihinin derinlerine?
Aklımı bulandıran bu hisler bu yüzden mi yoldan çıkarır benliğimi? Yavaşça çekilen kalbim pes eder mi çalışmaktan ve ben sever miyim bu hissi? Beynimde dolaşan nefesler, anılar ve sen… Neyi bilmeliyim bunlar hakkında? Her adımında duyar mısın kalbimin atışını,ruhumun heyecanını saklasamda bilir misin gözlerimden akan ırmakları? Yoksa sadece ben mi düşlerim beni anlayan aydınlık yüzünü?