Gece her zaman kucak açtı bana, ben onu sevdikçe o bana şefkat verdi...
Koca bir kalp benim için gece...
Ağladığım da gözlerimi silen, üşüdüğüm de beni sarıp sarmalayan kocaman bir kalp...
Oysa ki bir o kadar küsüm ben ona... Yıldızlarının siyahı hep bana düştüğü için, kalemim yetmediği için ayını karartmaya, en çok diyemem ama fazlasıyla da karanlığında yazamadığım için...
Ve en çokta karanlığında kaybolmayı sevdiğim için küsüm...
Saçlarımdan dökülen yapraklardır sonbahar Bir gece güneşi gibidir umut Dorukları içimi yakar Eser, gürler ve geçer hayat Meğersem sende saklı kalırmış her seferinde aydınlık taraf... Sayfalarıma acır
Güzel vedalar edelim derdim ama vedalara sığmaz duygular , içimde kalanlarda sonlar için oldukça fazla… Her şeye rağmen yine de gülümse sen severim ben seni, İçimden kopardıkların anılarda saklı kalmı
Her şey nasıl böyle oldu inan bilmiyorum , ben alışıktım bazı şeylere yorulmazdım , bıkmazdım… Şimdi ise boşlukta bir şeylerle savaşıyorum, inan buraya nasıl geldim bilmiyorum. Özlüyorum ,hatırlıyoru