Yine başlıyorum yazmaya...Özlediğim çoğu şey aklımdan geçiyor, sevdiklerim ve gidişleri yankılanıyor şarkılarıyla...Güvensiz kaldığımı hissediyorum.Tekrar dönüyorum o sahildeki küçük kıza...Ama buradan ay gözükmüyor, yanımda sen yoksun...Beni dinleyen bir deniz yok...İçimdeki huzursuzluğa yokluk diyor bu yüzden insanlar...Oysaki ben belirsizlik derim bilirsin aralarda sıkışmaktan hoşlanmam, yaşamak isterim.Oysaki şimdi yaşadığımdan habersizim, nefes alışım içime neşe doldurmayı kesmiş ,papatyalar sırt çevirmiş, aklımda dönen şarkılar sanki kızmış bana...Oysaki ben suçunu bilmeden ağlayan bir kız çocuğundan farksızım.İşte o zaman göz yaşlarım fısıldıyor, olmayan deniz dalgalanıyor, rüzgar saçlarımı savuruyor kulağıma ninniden farksız notalar çalıyor.Ve ben tekrar büyüyor, ayağa kalkıyorum.Aklımda toparlayamadığım cümleler,anlamlandıramadığım şarkılar var.Zamana bırakıyorum hepsini kağıtlara döküyorum.Sakındığım kendimi anlatıyorum.İşte o zaman ay gökten gülümsüyor bana ve fısıldıyor yıldızlar"huzur dolu gecelerde saklıdır AY..."
top of page
Ara
Son Yazılar
Hepsini Görİnsan yarası olan yerden anlar insanı… Tanıdık hislerdir yakınlaştırdığı kadar yabancılaştıran… Asla tanıyamaz istediği kadar asla anlaşılamaz bildiği kadar… Derin uçurumlardan ay’a uzanır hayalleri f
30
Ay'ın geceyi fısıldadığı bir akşam kavuşalım. Yılların kumaşını pabuçlarımızla eskitelim. Bir nefise bin esip, özlemin içinden bir mısra aşk yazalım. Sen yıllardır sahip olduğun gözlere bakarken ben
190
Zihnimin ıssız sokaklarının karanlık sırları kuyrukları birbirine değmeden geziniyorlar. Dürüstçe itiraf etsem de bilinemeyecek düşünceler beynimden geçerken zihnimin katlanılabilir taraflarını par
150
Yazı: Blog2 Post
bottom of page