top of page

&**&**&

Çokça kızgınım kendime saatlerce yazabilecekken, iki kelimeyi bir araya getiremediğim için,çokta kırgınım bu kadar yıprandığım için...

İçimde öyle bir yanım var ki aynaları kırmak istiyor,parçalamak,diğer yarım ise o aynaya bakarak saatlerce ağlamak istiyor...

O kadar ihtiyacım var ki bir sese, bir insana ağlamaya...

Ama her seferinde bir başkasını bana ağlarken buluyorum,ağlayan ben değilim onlar ve dinleyen yine ve yine bir tek ben...

O kadar doluyum ki dünyaya küsmüşüm sanki,öyle bir aşığım ki bir yıldıza dünya ondan daha parlak gibi...

Nereye,ne yöne,hangi zamana bakacağımı o kadar şaşırdım ki düz bir patika da kaybolmuş küçük bir kız çocuğu gibiyim...

6 görüntüleme0 yorum

Son Yazılar

Hepsini Gör

İnsanlar nefes alabiliyorken benim içime oturan bu toklukta ne böyle? İnsan yaşama,nefese doyar mı hiç? Yoksa bıkkınlık mı bu ? Söylesene, ne aldın benden ? Ne verdin bana? Her geçen gün özlüyorum, se

Saçlarımdan dökülen yapraklardır sonbahar Bir gece güneşi gibidir umut Dorukları içimi yakar Eser, gürler ve geçer hayat Meğersem sende saklı kalırmış her seferinde aydınlık taraf... Sayfalarıma acır

Güzel vedalar edelim derdim ama vedalara sığmaz duygular , içimde kalanlarda sonlar için oldukça fazla… Her şeye rağmen yine de gülümse sen severim ben seni, İçimden kopardıkların anılarda saklı kalmı

Yazı: Blog2 Post
bottom of page