top of page

.#.


Özgüven...

Tek bir kelime aslında ama o kadar güçlü ki...

Koskoca bir insanı yıkıyor, ağlatıyor, güçten düşürüyor...

Güçlüyüm dediğimiz zaman tek bir eksikliğinde yıkıyor tüm güç duvarlarımızı, adeta kendimiz de bulunan gücü fark etmemizi, göstermemizi sağlayan ana şeylerden biri içten içe yaşatıp içten içe yok edebiliyor. Çoğumuz ise eksikliğini görmediğimiz için bir kelime deyip geçiyoruz umursamıyoruz hatta bazıları eksikliğini hisseden her insandan biraz daha alıyor, biraz daha büyütüyor o eksikliklerini...

Bazılarımız ise kendi kendine yapıyor bunu içten içe yok ediyor kendini güçsüz hissettikçe güçsüzsün diyor kendine hiçbirimiz de dönüp yardım etmiyoruz onlara...

Ne acı aslına baktığında o kelimeden de acımasızız biz, herkesin içinden o kelimeyi alanda biziz, her aldığımız insanın ruhunu öldüren de biziz...

Hiç bir insanı kendi düşünce yapınıza göre kendi beğenilerinize göre değerlendirmeyin kırmayın insanları üzmeyin, içlerinde o boşluğu yaratıp öldürmeyin o insanların ruhlarını...

"Özgüven eksikliği" hiçbir zaman kulağa geldiği kadar kolay olmadı ve hiçbir zamanda olmayacak ve siz bir insana bunu yaşatacak kadar acımasız olmayın "asla"nız olsun bu sizin "asla bu kadar acımasız olmayacağım" diyin kendinize ve bu aslayı asla çiğnemeyin ...

9 görüntüleme0 yorum

Son Yazılar

Hepsini Gör

Yanlış yerden anlayamadık, hayır belki de anlaşılamadık …

İnsan yarası olan yerden anlar insanı… Tanıdık hislerdir yakınlaştırdığı kadar yabancılaştıran… Asla tanıyamaz istediği kadar asla anlaşılamaz bildiği kadar… Derin uçurumlardan ay’a uzanır hayalleri f

"biz" adında bir mirasmış aşk...

Ay'ın geceyi fısıldadığı bir akşam kavuşalım. Yılların kumaşını pabuçlarımızla eskitelim. Bir nefise bin esip, özlemin içinden bir mısra aşk yazalım. Sen yıllardır sahip olduğun gözlere bakarken ben

Yazı: Blog2 Post
bottom of page