top of page

Yok oluş...

Soluk beyaz duvarların arasında bir desensin sen....

Ne yazık! Bir ben aşığım sana, bir ben farkındayım içinde saklı sırların...

Kutlanmayı, sevilmeyi en çok sen hak ederdin oysa ki her zerre de bir anı, değer taşırsın sen... Bu içten satırlarımın sahipliğini yapardın derinlerinde...

Yalnızlığın dostu olmayı kim hak etmişti ki sen edecektin sevgili? Bu yarım kalmışlığımın tek eşi sendin halbusaki...

Bazen "Eğer" diyorum, sen ihtimallere sıkışmayı sevmezsin oysa... Yine de merak ediyorum benim senden aciz bedenim, ruhum, kalbim, eğer burada olsaydın kalırmıydın ben gibi insanların deli diye yüzüne bakmadığı biriyle? Bilemeyiz... Çünkü sen hayal'im, aşk'ım, kıtaların sahibi deniz'im, sevgilim, sen aşk'ın ta kendisisin ne varsın ne de yok...

Bir ben görebilirim seni, bir deli, şair, yazar, umutsuz bir aşık... Ben...

Senden mağdur herkesin temsilcisi, gönlüne oturduğun insan...

Nefretin, kinin kurbanı kim olmuşsa o'yum ben...

Yalnızım, daha çok sensiz... Çünkü sensin bir denizin en güzel limanı... Denizlerin en güzel limanı yıkıktır sevgili... Yoktur, gitmiştir, bitmiştir, denizin kurbanı olmuştur zayıflıkları tıpkı sen gibi, sendeki aşk'ım gibi... Ve kalan izlerini taşıyan ben bir limanın kıyısından farksızım. Kırılmış, parçalanmış, beklemiş ama bulamamış...

Sen bendeki yokluğu doldurdun mu hiç? Hiç özledin mi sevgili? Ben sensizlikte yıprandım, eskidim, parçalandım... Bir kalbe sığmaz, bir odaya tıkanır oldum. Sarmalanıp, parçalandım. Kendimi unuttum, seni unutamadım. Herşeye özgür, senin yok olmuş gerçekliğine mahkum oldum.

Oysa ki deniz, aşk benimdi... O hep bendeydi... Aşk'ı yaşayan bendim. Ama sen olmayınca yıkıldı dayanaklarım, parçalandı kayalarım. ne yazık sevgili! Aşkı yaşayan son buldu, sebep olan ölümsüzleşti... Beni sensizliğe rağmen devam eden aşkım yok etti...

19 görüntüleme4 yorum

Son Yazılar

Hepsini Gör

Seni kafamdan kovaladım bu gece, anıları bir kenara sıkıştırdım. İçimde kalıp gittiğin her saniye kendimden verdim. Yine de sana yetişemedi ellerim  şimdi ise kafamdan da çıkıp gidiyorsun...Ne tarafa

Koca deniz sarsa ruhumu alamaz içindekileri Bir ırmak aksa gözlerimden bitiremez ırmaklarını Evren duysa sesimi sağır olur bilemez kulaklarım Tüm insanlık sansa anladığını en derin köşemde kıvranır ha

Binbir tarafını saran aydınlık nefes verir karanlığımın derininde ki denizlere... Hayat benden aldığı parçaları eskitirken senin bakışlarında yaşam bulur damarlarımda saklı çiçekler... Yabancı kalmış

Yazı: Blog2 Post
bottom of page