Sahte bir inanç bile sebeptir aşka... Tek bir kelimen yeter sana inanmama...
Sen gittin ve bana kırıkların kaldı...
Cam kırıklarının her biri etrafımdalar ve canımı yakıyorlar. Sorun değil, sadece geri dön...
Kalbimin üzerinde derin bir ağırlık var gözyaşlarımdan akıyorlar...
Uzun zamandır sessiz ve renksiz bu zamanda gittikçe renkleniyor gökyüzü ve sen sahip oluyorsun bütün bu güzelliğin kendisine...
Eğer peşinden gelsem daha güzel olur muydu dünyam?
Bu sorular bırakırmıydı peşimi ve biz... Biz mutlu olur muyduk?
Her gece boğazımı sarmalayan gidişin bu kadar yakarmıydı canımı? Denizlere seni anlattığımda artık dinlemiyorlar ve insanlar... Kimse inanmıyor... Aşkın var olduğuna ve gittiğine kimse inanmıyor...
Ve ben sevgili anılarında hayat buluyorum...
Aklımın derinlerinde seninle yaşıyorum. Huzurlu rüyalarda yaşayıp uyanmak istemiyorum...
Tekrar tekrar aynı şarkıya dönüyor o gece ki gibi sana şarkılar okuyorum...Pianonun sert tuşları desenler çiziyorlar yorgun kalbime...
Hasta yatağımın başında yavaşça sesiyle açan buselere sahip oluyor anıların... Gürültülü olması sorun değil, sen yeniden bana gülüyorsun ve yeniden açıyor beyaz güller...
Yatağımın başında sakladığım kar tanesi gibi masum ve hüzünlü gülüşler bırakıyorsun bana ve ben her hayalinde gülüşlerinle yaşıyorum...
Yaşadığımız dünyada sahte olması umurumda değil. Veremediğim isimlerin, anlamca eksik kelimelerin dans ettiği bu odada baş misafirimsin ve her gece okurken şarkılarımın ithafları hep senin adlarına... Bu yüzden sadece yanımda ol ve tut ellerimi ihtiyacım olan tek şey sensin, nerede olduğumuz veya nasıl olduğumuz değil. Sadece bir kez gülümse yeter... Herşey geçer... Sen varsan dünya güzelleşir ve uçuşur kelebekler... Ben yine sever yine yaşarım seninle eğer bir gün olurda hatırlarsam hayal olduğunu avuturum kendimi sevgimi bilişinle...
Söylesene, bir kalp hiç habersiz olur mu kendini seven diğer kalpten? Böyle zamanlarda nolur hissettiğini söyle sevgili... Nolur geceme eşlik ediyor ol... Gidişinle bedenimi, kalışınla ruhumu sarmala... Gidişinle denizlerin müptelası olan bu ruhuma gökyüzünden mektuplar gönder ve inanmamı sağla... Yeniden gülüşler bırakıyım sana... Yeniden güveneyim sana... Ve yeniden dünyaya bir hikaye yazalım... Şarkıyla başlayıp şarkıyla biten... Nefesle başlayıp nefesle biten... Aşkla başlayıp gözyaşını eşlikçisi eden...
Denizlerin durulduğu, gökyüzünün yağdığı, dünyanın renklediği bir aşk yaşayalım yeniden... Benim kaldığım yere gel ve tekrar kaldır beni düştüğüm yerden... Tek bir kelimen, tek bir inancım yeter...