top of page

Kaçmak isteyen herkes sevmezmiş biraz...

Terk ederken bu şehri gözyaşlarımdan izler bırakıyorum sana...

"umud etmek cezadır" der çoğu insan sanırım haklılar. Peşimden geleceğini umut ederek bıraktığım her parçam şahid buna. Umut insanın en bilinmez düşmanlarındanmış aslında, seni beklerken harcadığım dakikalar öğretti bunu bana...

Şimdi baktığımda hatıraların arasında geçmiş, acı bir dalga gibisin kayalarımı yontan diğerlerinden tek farkı daha içimdeki kalbime dokunabilen tek dalga olman...

Değişik izlerimiz vardı oysaki farklı sevgileriniz vardı... Değerini bilseydik, bilseydin bu dünyaya tanınmamış bir resim bırakabilecek kadar güzeldik.

Nerde, nasıl Olursa olsun eksiklik ve kusurlarımızla eşsizdik...

Biliyorum aslında, sadece bende böyleydik. Sende ise tavan arasından hiç çıkamamış eski, nostaljik ama güzel tozlu bir saattik...

Her zaman ama her zaman gün yüzünde çalışmamızdan, bir şeyleri atlatmaktan korktuğun her bir parçaların temsiliydik...

Işte bu yüzden örtümüzü kaldırdık, tozlarımızı sildik ama asla gün yüzüne çıkamadık...

Sessiz ve güçsüzce senin korkuların tarafından ezildik,kırıldık ve hatta belki de parçalandık.

Sessizlik senin kalbinden, güçsüzlük ise benim sevilmeyişimden geliyordu. Işte bu yüzden ben ikimiz yerine sevmeyi sende kaçmayı denedin.

Böylece zamanın acımasız dalgalarında çırpınarak boğulduk. Kimi zaman bir insan oldu bu kimi zaman bir olay ama yeterdi,zaman istediğini almak için çabalardı ve sen onun kazanmasına meraklıydın.

Kimi zaman bir rüzgar dalgalarımıza güç, kimi zaman küçük bir deniz yıldızı umutlarımıza ışık oldu ve bir gün denizin bilinmezlerine indiğimizde sana bahane olacak akıntılar çıktı karşımıza sen onlarla benden kaçtın. Bende denizin kumsalı, karanlığın gecesi oldum. Sen mi? Sende nispet olurcasına güneşle arkadaş oldun.

3 görüntüleme0 yorum

Son Yazılar

Hepsini Gör

İçime oturanların akıntısına kapılıyor ruhum .Bir gece yarısı kapım çalıyor, rüzgar esiyor binbir masal olmasa da binbir anı geliyor aklıma ne ben büyüyorum ne de çocukluğum , ne güvenim eksiliyor ne

Satırlar yaranı sarmak yerine acıtmaya başlayınca anlıyorsun içinde sakladığının kalbinle atmaya başladığını , başlarda bu insana biraz yabancı biraz da tanıdık bir his gibi  geliyor  çoğu zaman  kaçm

İnsan ne kadar emin olurdu yaşadıklarından? Kaç defa yıkılır, kaç defa doğardı? Hak ettiklerimiz miydi hep bize verilen yoksa değer görüldüklerimiz mi? Tüm bu karmaşa ait olduğum yer gibi fakat derini

Yazı: Blog2 Post
bottom of page