top of page

Kırık kalpler krallığı...

Başa sarıp duran bir oyunun içinde sıkışmak gibi ama bu sefer elimdeki bir oyuncak değil aşkından harap olmuş kalbim...

Etraftaki kırmızılıklar tenime değdiğinde canım yanıyor ve ben bu çemberden çıkamıyorum gittikçe daralıyor. Etrafta başkaları var sessizce ağlıyorlar, kulağıma geliyor çığlıkları...

Günden güne aklımı kaybediyorum, üstüne gittikçe canım yanıyor, kaçmak için çabaladıkça kaybediyorum. Tek kazanan sensin, sevgili aşk...

Acımasız bir duyguya bağımlı olabilir mi bir insan? Hayat mı bir oyun yoksa aşk mı? Burası neresi ? Kaç gün oldu bu karanlıklar duvarlar arasında?

Beynimin içinde bilmediğim düşünceler gezerken kontrolü kaybediyorum. Ne yaptığımı bilmez bir halde yıkılıyorum. Kaybettiğim şeyler sürekli karşımda lakin kazandığım hiçbir şey yok. Bu karmaşa bedenimi aşktan daha çok yakıyor...

Peki ya sen sevgili? Sen olsaydın, ellerim soluk tenine değseydi değişir miydi her şey ? Soluk duvarlara renk verir miydi gökyüzünün sahibi gözlerin?

Renk körü olan ben miyim yoksa aşk mı ? Söyle sevgili neydi bu gizemin sana duyduğum ihtiyacın sebebi? Söyle bu insanların uğruna ölecekleri aşk bir sen kadar güzel mi? Aklımın, kalbimin sahibi sen ve siluetin hayallerimde gezinirken neden bir sen etmiyor bir kalbimde?..

Canımı yakan bu sözler sayfalara dökülürken yavaşça alışıyorum. Nerede olduğumu öğrendim sevgili... Burası acı çekenlerin evi ,kırık kalplerin sığınağı, aşktan korkanların kaçtığı aşık olanların içinden çıkamadığı tek yer...

Benim adımın sayılardan ibaret kaldığı, senin görünmez perdelerin arkasına sıkıştığın yer... Aşktan vazgeçemezsin ama o senden vazgeçebilir. İşte o zaman burada kalırsın sevgili....


8 görüntüleme0 yorum

Son Yazılar

Hepsini Gör

İçime oturanların akıntısına kapılıyor ruhum .Bir gece yarısı kapım çalıyor, rüzgar esiyor binbir masal olmasa da binbir anı geliyor aklıma ne ben büyüyorum ne de çocukluğum , ne güvenim eksiliyor ne

Satırlar yaranı sarmak yerine acıtmaya başlayınca anlıyorsun içinde sakladığının kalbinle atmaya başladığını , başlarda bu insana biraz yabancı biraz da tanıdık bir his gibi  geliyor  çoğu zaman  kaçm

İnsan ne kadar emin olurdu yaşadıklarından? Kaç defa yıkılır, kaç defa doğardı? Hak ettiklerimiz miydi hep bize verilen yoksa değer görüldüklerimiz mi? Tüm bu karmaşa ait olduğum yer gibi fakat derini

Yazı: Blog2 Post
bottom of page