İşe yaramaz hissetmeyi hatırlamak...
Toparlanmam gerektiğini biliyorum ama bunu yapamayacak kadar güçsüz hissediyorum son günlerde... Bir şeylere çabalasam da bir sonucu olmaması, istediğim gibi olmaması her defasında beni yıkıma sürüklüyor. Günden güne yoruluyorum. Kendimi tekrar o sekizinci sınıfta hayatını, kendini kaybetmiş kız gibi hissediyorum. İşe yaramaz hissetmenin ne demek olduğunu hatırlıyorum son günler de. Kimseye, hiçbir şeye hatta kendime bile faydam yok. Bütün gün yorganımın altında kalmayı isteyerek ve bunu bile yapamayarak gözlerimi açıyorum güne... Kendimi aciz, üzgün hissetmeme sebep olacak ne varsa ben direnmedikçe büyüyor günden güne... "İçimdeki canavar" diyorum o derinden gelen sese ve kimse onu susturamıyor onu... Ya da bunun için çabalamıyor...