Hiçbir zaman hayat dolu birisi olmadım.Ama insanlara öyle gözükmeyi çok güzel başardım.Kırılgan olmadığımı savundum ama hayattaki çoğu insandan daha fazla kırılganım sadece alıştım... Kar Küresi'nin ne zaman düzeleceğini çok merak ediyorum.Çünkü şuana kadar olan şeyler içindeki küçük heykeli bile tamamlayamadı...Her seferinde kendime küçük bir umut vererek kendimi kandırırken umudum tükenmiş gibi hissediyorum... Aslına bakarsanız içimde ki hırs ve umut olmasaydı buraya kadar bile gelebileceğimi sanmıyorum yine de gelecekte hayatın yaşanacak çok şeyi olduğunu düşünerek savaşmaya devam edeceğim.Çünkü ben hiçbir zaman pes etmeyeceğim. Elbet bir gün kar küresi düzelecek ve ben o zaman biriken karların manzarasını izleyeceğim...
top of page
Ara
Son Yazılar
Hepsini GörHayatımı çalan piyanonun tuşlarının avuçlarıma yıkılması gibiydi herşey hızlı ve sesli... Sessizliğinde kayboldum, sesten kaçarken......
90
Binbir ışık arasında saklanıyorlar,adımlarını duyuyorum, kim olduklarını biliyorum. Karanlığımı arıyorum, saatler geçtikçe geceye...
110
İnsan yarası olan yerden anlar insanı… Tanıdık hislerdir yakınlaştırdığı kadar yabancılaştıran… Asla tanıyamaz istediği kadar asla...
130
Yazı: Blog2 Post
bottom of page
Comentários