Çelişkiler içinde bir aşkmışız...

Günümüzle, geçmiş arasında bir yerdeyim. Ne ileri gidebilirim ne geri. Ne tekrarlayabilir ne de yenileyebilirim. Öyle bir belirsizliğin esiriyim ki kendimden bir haberim. O yüzden şimdi bana sorarsan eğer benim için

Biz;

Beni bu hale düşürenin ta kendisiyiz...

Akan zamanda buğulanmış gölgelere sahibiz...

Bulanığız, belirsiziz , geçmişiz...

Kimi insanlar ilgilenmemiş kimisi kalpler çizmiş üstümüze biz sadece izlemişiz. Adım attığımız her yerde bir hikayeden ibaretmişiz, bilememişiz...

Bir saat gibi işleyip geçmişiz. Bir gelecek gibi kayıp geçmişiz...

Oysa şimdi olsa diye diye bir yere gelememişiz...

Kaçmışız, gururlanmışız ve herşeyden uzaklaşmışız...

Kaybedince uyanmış bir kaç şarkı mırıldanıp unutmayı dilenmiş ve unutamamışız...

Dilemişiz, benim ağzımdan dökülmüş satırlarım ve sen inanmadığın her şeye inanmışsın...

Ne yazık sevgili biz hepsiymişiz... Belirsizleşmişiz...

Bugünün, şimdi olsa bir saniye kırpmam gözlerimi, bir saniye kaçırmam bizden, her bir kalbimizi her bir dokunuşla hissederim, hikayelerimizi okur tekrar tekrar ezberlerim dilekleriymişiz...

Ne yazık sevgili, biz geçmişten kalan bir gözyaşı iziyiz...

Kadehlerin sesindeki acı, insanların zihnindeki anı, çocukların kalbinde ki sevgi gibiymişiz... Her şey tekmiş ve biz bundan korkarmışız...

Biz bu dünyada ki en cesur aşıklar ve en korkak insanlarmışız...

Biz bu dünya'nın en acımasız ve ağır esirleriymişiz. İsimlerimizin içinde kaybolmuş hayatlara sahipmişiz. Bunu değiştirecek aşka sahip bunu böylece bırakabilecek bir gurura sahipmişiz...

Hiç değişmeyen dünyanın farklı iki dünyasıymışız...

Bu adi düzen içerisinde kaybolarak Kirlenmişiz, tozlanmışız, ayak uyduramamışız...

Günlerin "ah"ları, yılların "eski"siymişiz...

Biz bu dünya'nın en nadide bilinmeziymişiz... Değerimizi bilememişiz...

Her bir adımda kaçmışız, bir olup kurtulacakken ayrı kalıp birbirimizi öldürmüşüz. Biz bu dünya'nın en acımasız katillerimiyşiz... Sadece bilememişiz...

Biz kendimizin en büyük düşmanı, bizim en sadık aşığıymışız...

Biraz eskiymişiz ama bu zamanın ilerisindeymişiz...

İşte biz bu karmaşanın sahipleri, aşkın eseri ve insanlığın en mazlum yabancılarıymışız...

Eğer düzen bir beden olsaydı biz onun ruhundan ibaretmişiz...

Sevmişiz hemde çok sevmişiz fakat korkmuşuz sevgili...

Korkmadan sarılabileceğimiz güne kadar ayrılmışız...

Çünkü biz bu dünya için fazlaymışız...